بهترین راهکار برای مداخله و درمان بیش فعالی و نقص توجه در بزرگسالان ، درمان های ترکیبی میباشد که در کنار هم دیگر به بهبود نشانه ها می انجامد. برای یک نفر بهترین ترکیب می تواند دارودرمانی ، تغذیه و تمرین ورزشی به همراه رفتار درمانی باشد . برای شخصی دیگر ممکن است مداخله شناختی رفتاری و پیوستن به یک گروه حمایتی بیش فعالی و نقص توجه مثمر ثمر تر باشد .
پیدا کردن درمان مناسب ( و مدیریت آن ) نیازمند پرس و جو ، برنامه ریزی ، سازماندهی و ثبات می باشد .
گزینه ی اول درمان : دارو درمانی
خط اول مقابله با علائم بیش فعالی و نقص توجه دارو درمانی می باشد و دلیلش هم این است که پژوهش ها تاکنون موثر بودن آن را تایید کرده اند
زمانی که داروی مناسب با دوز مناسب را پیدا می کنید احتمال موفقیتتان بیشتر است . درمان دارویی حداقل برای هشتاد درصد این افراد جواب می دهد .
پیدا کردن دارو با دوز مناسب ممکن است ماه ها طول بکشد . هر دارویی برای بعضی افراد عوارض جانبی دارد و زمان نیازدارید تا بهینه ترین دارو را پیدا کنید که کمترین عوارض ممکن را برایتان داشته باشد . برای بدست اوردن نتیجه ی مطلوب ، نیازمندید تا بارها به دکترتان مراجعه کنید تا دارو و دوز آن را تنظیم کنید . پس باید استقامت داشته باشید و تا زمان رسیدن به ایده آل ترین نتیجه حوصله بخرج دهید . اما باید بخاطر بسپارید که داروها جادو و معجزه نمی کنند بلکه فقط علائم را در مدت زمان مصرف تخفیف می دهند و نه اینکه با دارو این اختلال بصورت کامل بهبود پیدا کند . همراه بودن درمان داروئی با رفتاردرمانی و/یا کوچینگ( مربی گری ) اغلب تاثیرات فزاینده ای برای کاهش نشانه ها به همراه دارد .
درمان دوم : رفتار درمانی
دارودرمانی به تنهایی برای درمان بسیاری از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه کافی نیست . علی رغم اینکه دارو مغز را تنظیم می کند . رفتار درمانی بیشتر به سازماندهی امور و مدیریت زمان در مورد کارهای روتین و روزمره علی الخصوص در محیط شغلی کمک می کند
درمان سوم : درمان شناختی رفتاری
این رویکرد اغلب همراه دارودرمانی بکار می رود . درمان شناختی رفتاری نوعی درمان کوتاه مدت و هدف مدار است که به تغییر الگوهای منفی فکری درباره خود، دیگران و دنیا کمک می کند . افراد مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه بدلیل شکست های متوالی و طرد اجتماعی ممکن است اعتماد بنفس و عزت نفس پایینی داشته باشند . این درمان همچنین به تغییر احساس مراجع نسبت به توانایی هایش و آینده می انجامد .
درمان های جانبی
بعضی از افراد تمایل دارند تا نشانه های خود را از طریق تغذیه ، فعالیت بدنی و درمان های جایگزین مثل مدیتیشن کاهش دهند .
درمان چهارم : تغذیه
تغییر انتخاب های غذایی ممکن است به کاهش علائم بیش فعالی و نقص توجه بینجامد . زینک معدنی ، آهن ، منیزیوم همانند پروتئین و کربوهیدرات های پیچیده می تواند به بهبود کارکرد های ذهنی و کنترل تغییرات خلقی و رفتاری کمک کند .
درمان پنجم : ورزش
ورزش می تواند سیستم توجه یا عملکرد های اجرایی ( برنامه ریزی ، سازماندهی ، اولویت بندی) ما را فعال کند .
قدم زدن های نیم ساعتی ، چهار بار در هفته برای کسب نتایج حداقلی می تواند کافی باشد.
درمان ششم : مدیتیشن و یوگا
آگاهی توامان با حضور ذهن یا توجه آگاهی ، توجه به افکار ، هیجانات ، احساسات بدنی می باشد . به بیانی دیگر به این معناست که بفهمید لحظه به لحظه چه حالتی دارید . این درمان و یوگا می توانند تحت شرایطی مفید واقع شود . اما معمولا افراد مبتلا به این اختلال انجام تمرینات مدیتیشن را سخت و ناممکن می دانند .
درمان هفتم : آموزش دادن ذهن
نوروفیدبک از زمره ی این درمان ها می باشد که در صورت اجرای صحیح به بهبود توجه و حافظه کاری کمک می کند . درواقع نوروفیدبک نوعی آموزش دهی ذهن می باشد که به کاهش تکانشگری و حواس جمع شدن کمک می کند .
درمان هشتم : کوچینگ
مربی بیش فعالی و نقص توجه چالش های عمومی خاص افراد مبتلا به این اختلال را می شناسند و به آن ها کمک می کند تا مهارت های لازم برای غلبه بر آن را کسب کنند .
بعضی کوچ ها مراجعان خود را هفتگی ملاقات می کنند ، عده ای در وعده های منظم تلفنی باهمدیگر صحبت می کنند .
ممنون از مطلب خوبی که گذاشتید.لطفا راجع به نورو فیدبک توضیح بیشتری بفرمایید