اگر با ADHD زندگی می کنید، لازم به یادآوری است که این اختلال عصبی-رشدی بر بسیاری از افراد و حدود 4.4٪ از بزرگسالان ایالات متحده و 10٪ از کودکان ایالات متحده تأثیر می گذارد و نیازی به تحمل قضاوت های غیرمنصفانه شخصیت خود از طرف افراد دیگر ندارید.
همین موضوع در مورد اختلال اضطراب اجتماعی نیز صدق می کند، یعنی وضعیتی که برآورد می شود 12.1٪ از جمعیت ایالات متحده را در طول زندگی تحت تأثیر قرار می دهد.
برنت متکالف مددکار اجتماعی بالینی، می‌گوید: اختلال اضطراب اجتماعی، تشخیص سلامت روان است که با ترس یا اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی که در آن ها فرد در معرض قضاوت احتمالی دیگران قرار می‌گیرد، مشخص می‌شود.
متکالف می‌افزاید: «معمولاً فرد [مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی] می‌ترسد به گونه‌ای رفتار کند که تحقیرآمیز یا شرم‌آور باشد و منجر به طرد او شود». موقعیت‌های اجتماعی تقریباً همیشه باعث ایجاد اضطراب در فرد می‌شوند و افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی اغلب به دلیل ترس یا اضطراب از موقعیت‌های اجتماعی کاملاً اجتناب می‌کنند.
برخی از علائم ADHD می توانند مکالمه و ارتباطات را چالش برانگیزتر کنند، به ویژه برای کسانی که این بیماری را درک نمی کنند. ADHD می تواند شما را بیشتر در معرض خطر قرار دهد اگر:
در حین مکالمه صحبت افراد را قطع کنید
به گونه ای بین موضوعات پرش کنید که دنبال کردن آن برای دیگران سخت باشد
هنگام تعاملات اجتماعی حواس خود را منحرف کنید و موضوع گفتگو را از دست بدهید
منبع معتبر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) بیان می‌کند که کودکان مبتلا به ADHD بیشتر به سایر بیماری‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال طیف اوتیسم مبتلا می‌شوند که همگی می‌توانند تعاملات اجتماعی را دشوارتر سازند.
بر اساس CDC، از هر 10 کودک مبتلا به ADHD، 3 کودک دارای اضطراب نیز هستند. مطالعه‌ای در سال 2015 گزارش می‌کند که بین اختلال اضطراب اجتماعی و ADHD ارتباطی وجود دارد.
متکالف می‌گوید: «معمولاً هم اضطراب و هم ADHD وجود دارد و همچنین وجود همزمان اضطراب اجتماعی و ADHD غیرمعمول نیست.»
آیا ADHD می تواند با اختلال اضطراب اجتماعی اشتباه گرفته شود؟
میشا جکسون، می‌گوید: «وقتی فردی در محیط‌های اجتماعی عصبی یا مضطرب است، ممکن است بخواهد اشیا را لمس کند یا انگشتان خود را به اطراف تکان دهد. “این موضوع همچنین در افراد مبتلا به ADHD رایج است. آن ها ممکن است هنگام قرار گرفتن در محیطی که می بایست تمرکز کنند یا بی‌حرکت بنشینند، بی‌قرار باشند.»
علائم ADHD مانند بیش فعالی را به راحتی می توان با علائم اختلال اضطراب اجتماعی مانند بی قراری اشتباه گرفت. متخصصان بهداشت روان آموزش دیده می توانند به شما کمک کنند تا علل چالش های خود را شناسایی کنید و شما را به راهبردهای مقابله ای برای کاهش احساسات ناخوشایند در طول رویدادهای اجتماعی راهنمایی کنند.
راهبردهای درمان و مقابله
خواه یک فرد مبتلا به ADHD تشخیص داده شده باشید و خواه فردی باشید که فقط در حین رویدادهای اجتماعی احساس ناراحتی می کند و در حالت افراطی قرار دارد، ممکن است در نظر گرفتن ابزارهای مقابله ای هنگام جستجوی درمان، مفید باشد.
درمان ها
چندین درمان استاندارد برای ADHD و اضطراب اجتماعی وجود دارد.
به عنوان مثال، درمان یکی از رویکردهای استانداردی است که می توانید اتخاذ کنید. درمان شناختی رفتاری (CBT) یک سبک درمانی رایج است که ممکن است به شما در مدیریت علائم ADHD و یافتن ابزارهای موثر برای زندگی روزمره کمک کند.
همچنین ممکن است بخواهید دارو را در نظر بگیرید و با پزشک خود در مورد این انتخاب مشورت کنید. شای مکینتاش مدیر بالینی در مرکز چویس هلس ، پیشنهاد می‌کند: اگر اضطراب نتیجه ADHD باشد، پزشک ممکن است فقط برای ADHD دارو تجویز کند.
از طرف دیگر، محرک هایی مانند آدرال و ریتالین نشانه های ADHD را هدف قرار می دهند و همچنین ممکن است باعث تسکین اضطراب شوند. همچنین مهارکننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (NRIs) مانند Strattera (اتوموکستین) وجود دارد که ممکن است هم علائم ADHD و هم علائم اضطراب اجتماعی را درمان کنند.
روش های مقابله
چندین روش مقابله ای می تواند به شما در تسهیل زندگی روزمره کمک کند.
می‌توانید گزینه‌های مختلفی را از ورزش گرفته تا یادداشت روزانه و مدیتیشن بررسی کنید و گزینه هایی را انتخاب کنید که به شما در سپری روزهایتان با سهولت بیشتر کمک می کنند.
اگر احساس بی توجهی می کنید یا در انجام وظایفتان مشکل دارید، ضروری است که خود را به خاطر فراموش کردن کارهای خانه یا از دست دادن ضرب الاجل ها سرزنش نکنید.
همه مسائل همواره عالی پیش نمی رود، بنابراین مهربانی با خودتان بهترین تمرین است. ممکن است اعلان‌های مختلف یادداشت‌برداری، مانند نوشتن نامه بخشش خودتان مفید باشد.
یکی دیگر از استراتژی های مقابله ای که باید در نظر بگیرید، ایجاد روالی است که احساس خوبی برای شما به ارمغان بیاورد. بخشی از این روال حتی می تواند شامل ورزش منظم باشد، زیرا همانطور که مک اینتاش خاطرنشان می کند، “ورزش باعث افزایش سطح سروتونین و کاهش اضطراب می شود.”
در حالی که غریزه ممکن است باعث اجتناب شما از موقعیت ها شود، شاید این بهترین روش مقابله نباشد. جکسون می گوید: «در مورد اضطراب اجتماعی، افراد را تشویق می کنم که از اجتناب استفاده نکنند. “سعی نکنید وظایفتان را به تعویق بیندازید یا از انجام آن ها خودداری کنید زیرا ممکن است اضطراب اجتماعی شما را تشدید کند.”
در عوض، جکسون توصیه می‌کند که به آرامی در محیط هایی شرکت کنید که ممکن است باعث ایجاد اضطراب اجتماعی شود.
او می‌گوید: « ممکن است بخواهید در رویدادهایی شرکت کنید که افراد زیادی در آن حضور ندارند، یا وقتی مجبور به رفتن به مکان‌هایی می شوید که مخاطبان زیادی دارند، یک نفر را همراه خود می برید.
بیایید خلاصه کنیم
چه مبتلا به ADHD، اضطراب اجتماعی یا هر دو باشید، تنها و بدون گزینه های درمانی هم نیستید.
با توجه به اینکه علائم اغلب مشابه هستند و حتی می توانند مرتبط باشند، با یک پزشک صحبت کنید تا ببینید چه راه حل هایی بیشتر به شما کمک می کنند.
اگر مشاوره با پزشک اولین گام درست به نظر نمی رسد، یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به ADHD در نظر بگیرید تا ببینید چه گزینه هایی برای دیگران مفید بوده است.
اگر به دنبال ابزاری برای مدیریت علائم ADHD هستید، بسته به شرایط مالی و محدودیت زمانی شما، منابع زیادی برای بررسی وجود دارد.
سعی کنید در هنگام کمک گرفتن، صبور باشید. درمانگرانی وجود دارند که به شما کمک می کنند تا سوالات، احساسات و هر موضوعی را که ممکن است تجربه کنید حل کنید.
